هفته یازدهم

عزیزکم، 

همه رفتند و من و شما تنها موندم، بابایی رفته تهران، مادرجون هم که اینجا بودن، برگشتند خونه شون. اولش فکر کردم تنهام، بعد یادم اومد که نه دیگه تنها نیستم، آخه شما همیشه با منی! 

  این هفته، هفته ی سختی بود، می دونم چهارشنبه خیلی اذیت شدی، مامانی یه لحظه همظفرصت نکرد، حتی یواشکی حالتو بپرسه، اما کم کم داره سرم خلوت میشه، این هفته که تموم بشه، از هفته ی بعد میتونیم بیشتر باهم باشیم عزیزم!  

بابایی به هوای کنکور رفته تهران، اما کنارش یه مسافرت کوچیک هم جور کرده، من هم حسابی دلم گرفته، دلم مسافرت می خواست، ولی خب بخاطر کلاسها مجبور شدم خونه بمونم. انشالله سال دیگه این موقع 3 نفری میریم سفر، من اردیبهشت ماه را خیلی دوست دارم، اگر با سفر همراه بشه که عالی میشه... 

و اما عکس این هفته ی شما!  

الان شما اندازه ی یک انجیر هستی! مامان همش دلش میخواد برای شما خرید کنه، اما نمی دونه چی بخره! آخه نمی دونه شما دختری یا پسر...  

 اسکولیوز مامان دوباره عود کرده، مامان پشتش درد می کنه، خیلی نگرانه، مهره های پشتش تیر میکشن و دوست داره همش دراز بکشه، آخه نگران حال شماست، نمی خواد بخودش فشار بیاره که یه موقع اذیت بشی، وگرنه می دونه باید بره شنا یا بارفیکس... انشالله بعد از 4 ماهگی میریم شنا تا دردهای مامانی کمتر بشه!  

دیروز توی اینترنت خوندم این بیماری ارثیه، خیلی نگران شما شدم، حواسم هست که حتماً شما رو بموقع ببرم دکتر تا خدای ناکرده مثل مامانی اذیت نشی گلم! 

 شما همش دوست داری مامانی چیزهای سرد بخوره، همش میوه دلت میخواد، مامان یه پارچ  آب گذاشته روی اپن، روزی دو پارچ آب می خوره، باز هم تشنه میشه، ظاهراً اونجا گرمت شده عزیزم! 

عزیزکم، 

فردا روز مادره، من امسال مادرم عزیزم، امروز داشتم فکر می کردم که من شما رو چقدر دوست دارم، حتماً مادر جون هم منو اینقدر دوست دارن، من چقدر خوشبختم که مادر دارم و مادر هم هستم! امیدوارم خدا سایه مادرجونو هیچ وقت از سرمون کم نکنه، حالا خودت که بدنیا بیای میبینی چقدر خوش شانسی که مادر جون به این مهربونی داری. 

خدایا! من و خانواده ام را در زیر سایه سار رحمتت قرار بده.